lunes, 7 de noviembre de 2011

CASTELAO NUNHA VELADA REPRESENTADA NO TEATRO PRINCIPAL DE SANTIAGO, EN XUÑO DE 1911

Por Xosé Comoxo

Nos finais de maio de 1911, ían moi adiantados os ensaios dun pequeno “apropósito” titulado “La Virgen de la Roca” (do poeta de Baiona José María Barreiro e música do presbítero Ángel Rodulfo), que ía ser representado no Teatro Principal de Santiago, o 8 de xuño, coa finalidade de recadar fondos para o monumento (ideado por Laureano Salgado) que á referida Virxe se lle ía erixir na vila de Baiona.

O encargado de organizar a velada en Santiago foi Máximo de la Riva.

Chegado o día e durante a representación, actuou un coro formado por máis de vinte rapazas e a orquestra de Capilla da catedral.

Aparte do citado “apropósito” e representación coral, houbo outros programas, entre eles, un bonito e ocorrente diálogo titulado “Un conto”, orixinal de Barreiro, que representaron coa vestimenta clásica de “esterqueiros”, o estudante de dereito Hipólito Reguenga “Tío Pedro” (“cuyo arte puro, elegante, seméjase más el de un cómico avezado a tales lides que el de un buen aficionado”) e Castelao (“todo enxebre, extremó, si esto puede ser, su enxebrismo”), quen, durante o acto, executou diversas caricaturas, sendo moi aplaudido.

A prensa de Compostela recolle así o acontecemento, e as ocorrencias do mozo rianxeiro:

Un paduano a quien no dejan entrar en el teatro. Castelao se caracteriza de gallego y nadie le conoce...
La función de anoche constituyó un acontecimiento para Santiago.
Baste decir que no se habla de otra cosa.
Se comenta un incidente graciosísimo ocurrido a Castelao.
El genial caricaturista tomó parte en un diálogo con Reguenga.
Ambos jóvenes aparecen vestidos de esterqueiros del país.
Castelao se había caracterizado tan bien que nadie le conocía.
Su papel empezaba con una entrada por el patio de butacas.
Algunos chuscos previnieron al acomodador de que un aldeano se había empeñado en entrar hasta las butacas para ver la función y que convenía impedirle el paso.
Un momento después, Castelao entraba en el teatro haciendo un ruido tremendo con sus enormes zuecos.
Y el acomodador le salió al paso, impidiéndole entrar en la sala.
Castelao forcejeaba en vano para desasirse del empleado del teatro.
La escena fue graciosísima y pasará a la historia teatral compostelana.
Cuando entró Castelao en aquella traza entre el público distinguido que ocupaba las butacas nadie sabía quien era.
Ni sus mismos padres, que estaban allí, le conocían.
Castelao puso una manzana sobre el hombro de su asustado progenitor, que miraba con asombro al paduano y le dijo:

-Meu pai; son o seu fillo.

La escena fue saladísima »

As actuacións proseguirán por outras localidades, como Caldas de Reis e Pontevedra, onde unha xunta de damas “se encargarán de todo lo relacionado con el festival”.

No hay comentarios:

Publicar un comentario